Grupa Ezo i Emishi
Ezo to starożytna grupa etniczna, która zamieszkiwała północno-wschodnią część japońskiej wyspy Honshū oraz wyspę Hokkaidō. Ezo często utożsamiani są z Ajnusami.
Historia i pochodzenie
Teorie na temat pochodzenia Ezo są różnorodne i często sprzeczne, mimo licznych badań archeologicznych, antropologicznych oraz językoznawczych. Dane te pochodzą z różnych okresów i nie dostarczają pełnego obrazu historii regionu północno-wschodniego Japonii.
Przodkowie współczesnych Japończyków mogli przybyć na wyspy około 20 tys. lat temu, reprezentując różne kultury neolityczne. W regionie tym miały miejsce zarówno migracje, jak i wypieranie jednych plemion przez inne.
Okres Nara i administracja
W okresie Nara (710–794) kraina Yamato, z siedzibą w ówczesnej stolicy Heijō-kyō, poszerzała swoje wpływy poprzez sojusze z lokalnymi wodzami. W rezultacie nie udało się jednak podporządkować ludności zamieszkującej tereny na północ od Kantō, znanej jako Michinoku. Ludzie ci zaczęli być określani mianem Emishi lub Ezo.
Terminologia
- Emishi – określenie używane w dokumentach okresu Nara dla ludności północnej, nie będące etnonimem ani terminem odnoszącym się do stylu życia, lecz administracyjnym pojęciem obejmującym różne grupy etniczne.
- Ezo – często utożsamiane z Ajnusami, ale także odróżniane etnicznie od Emishi.
Zakłada się, że Emishi, uprawiający ryż, mówili po japońsku, jednak nazwy miejscowości w języku ajnuskim wskazują, że część z nich mogła używać języka Ajnów (Enchiw).