„`html
Ocelot chilijski (Leopardus guigna)
Ocelot chilijski, znany również jako kot górski lub kodkod, to najmniejszy przedstawiciel rodziny kotowatych (Felidae) w zachodniej półkuli. Gatunek ten został opisany w 1782 roku przez Juana Ignacio Molinę.
Taksonomia
Ocelot chilijski należy do podrodziny Felinae. W przeszłości klasyfikowany był w rodzaju Oncifelis. Badania molekularne sugerują bliskie pokrewieństwo z Leopardus geoffroyi. Na podstawie dostępnych danych wyróżnia się dwa podgatunki:
- L. g. guigna – występujący w południowym Chile i Argentynie.
- L. g. tigrillo – zamieszkujący środkowe Chile.
Etymologia
Nazwa rodzajowa Leopardus pochodzi od słowa „lampart”, a guigna to lokalna nazwa ocelota chilijskiego. Przydomek tigrillo oznacza „mały tygrys”.
Zasięg występowania
Ocelot chilijski występuje w południowo-zachodniej Ameryce Południowej. Jego zasięg obejmuje:
- Południowe Chile i Argentynę dla podgatunku L. guigna guigna.
- Środkowe Chile dla podgatunku L. guigna tigrillo.
Morfologia
Długość ciała ocelota chilijskiego wynosi od 39 do 51 cm, a ogona od 19,5 do 25 cm. Dorosłe samce ważą od 1,7 do 3 kg, a samice od 1,3 do 2,1 kg. Ich sierść jest szarobrązowa lub rdzawobrązowa, z małymi ciemnymi plamkami.
Ekologia
Oceloty chilijskie są nocnymi drapieżnikami, żywiącymi się głównie drobnymi gryzoniami, ptakami i gadami. Ich cykl życia oraz rozwój nie są do końca poznane, jednak przypuszcza się, że w jednym miocie rodzi się od jednego do trzech młodych. Średnia długość życia wynosi około 11 lat. Gatunek ten jest uważany za zagrożony, głównie z powodu utraty siedlisk leśnych. Jest chroniony w Chile i Argentynie.
Bibliografia
Ocelot chilijski to ważny element bioróżnorodności Ameryki Południowej, a jego ochrona jest kluczowa dla zachowania ekosystemów, w których żyje.
„`
