„`html
Reklama
Świerk czerwony (Picea rubens)
Świerk czerwony, znany naukowo jako Picea rubens Sarg., to gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae), pochodzący ze wschodniej Ameryki Północnej. Jego naturalne siedliska obejmują tereny od wschodniego Quebecu do Nowej Szkocji oraz od Nowej Anglii na południe przez Appalachy do zachodniej Północnej Karoliny. Gatunek ten jest szeroko uprawiany w różnych krajach na całym świecie.
Morfologia
- Pokrój: Drzewo o wąskiej, stożkowatej koronie.
- Pień: Wysokość 18-30 m, średnica do 60 cm, wyjątkowo 46 m i 130 cm. Kora szarobrązowa z wierzchu, czerwonobrązowa wewnątrz, cienka i łuszcząca się.
- Liście: Igły jasnozielone do ciemnozielonych, długości 12-15 mm, ułożone równomiernie na gałęziach.
- Kwiaty: Jednopienny; męskie cylindryczne, czerwonawe, żeńskie fioletowo-zielone.
- Szyszki: Cylindryczne, długości 3-5 cm, czerwonobrązowe, z opadającymi łuskami.
- Korzeń: Płytki system korzeniowy, korzenie znajdują się do 40-50 cm pod powierzchnią.
Biologia i ekologia
Świerk czerwony jest drzewem długowiecznym, żyjącym średnio 250-350 lat. Rośnie w klimacie o chłodnych, wilgotnych latach i mroźnych zimach, tworząc lasy zarówno jednogatunkowe, jak i mieszane, zwłaszcza z sosną wejmutką i jodłami. Rośnie na wysokościach od 0 do 1450 m n.p.m., w Appalachach osiągając 980-1890 m.
Reklama
Zastosowanie
- Używany jako choinka świąteczna.
- Wykorzystywany do produkcji papieru.
Zagrożenia
- Zagrożony przez wiatrołomy oraz kwaśne deszcze.
- Wrażliwy na ogień z powodu cienkiej kory i płytkiego systemu korzeniowego.
„`
Reklama
