Milutin Milanković
Milutin Milanković (1879-1958) był serbskim matematykiem, geofizykiem, astrofizykiem oraz inżynierem budownictwa. Urodził się w Dalju, w Austro-Węgrzech, a zmarł w Belgradzie. Jego wkład w naukę obejmuje zarówno prace inżynieryjne, jak i badania klimatyczne.
Życie osobiste
Milanković był synem Milana i Jelisavety. Po śmierci ojca, gdy miał 8 lat, jego matka zajęła się wychowaniem dzieci. W 1914 roku ożenił się z Kristiną Topuzović, z którą miał syna Vasko.
Wykształcenie i kariera
Ukończył studia inżynierskie na Uniwersytecie Technicznym w Wiedniu w 1902 roku, zdobywając tytuł doktora nauk technicznych w 1904 roku. Pracował jako inżynier budowlany, a następnie objął katedrę matematyki na Uniwersytecie w Belgradzie. W 1948 roku został dyrektorem Obserwatorium Astronomicznego w Belgradzie.
Osiągnięcia naukowe
Milanković jest najbardziej znany z opisu cykli Milankovicia, które łączą zmiany klimatyczne z parametrami orbity Ziemi, takimi jak:
- inklinaacja osi ziemskiej
- precesja
- ekscentryczność orbity
Jego badania wykazały długoterminowe oscylacje klimatyczne, które zostały potwierdzone przez późniejsze analizy osadów oceanicznych i rdzeni lodowcowych. Milanković sformułował także prawo insolacji oraz teorię epok lodowcowych. Opracował nową wersję kalendarza juliańskiego, znaną jako kalendarz nowojuliański, uznawaną przez wiele Kościołów prawosławnych.
Upamiętnienie
Na jego cześć nazwano planetoidę (1605) Milankovitch oraz kratery na Księżycu i Marsie, co świadczy o jego znaczącym wkładzie w naukę.
