Stary Ratusz we Wrocławiu
Stary Ratusz, zlokalizowany na wrocławskim Rynku, to jeden z najlepiej zachowanych ratuszy w Polsce. Budowla, zrealizowana w stylu późnogotyckim, powstała w kilku etapach budowlanych od schyłku XIII wieku do XVI wieku. Obecnie pełni funkcję głównego eksponatu Muzeum Sztuki Mieszczańskiej.
Historia
Ratusz nie był pierwszym budynkiem na Rynku, gdyż początkowo rada miejska spotykała się w Domu Kupców. Najstarsza część Ratusza, znana jako consistorium, powstała do roku 1299. W kolejnych wiekach budynek był wielokrotnie rozbudowywany, co było związane z rosnącymi kompetencjami rady miejskiej.
Architektura
Stary Ratusz jest dwukondygnacyjnym, podpiwniczonym budynkiem o planie wydłużonego prostokąta. Wyróżnia się trójtraktową strukturą oraz wieżą o wysokości 66 m. Elewacje budynku są bogato zdobione, a dachy kryte dachówką.
Wieża ratuszowa
Wieża w północno-zachodnim narożu ma kwadratową podstawę i w dwóch ostatnich kondygnacjach ośmiobok. W wieży znajduje się najstarszy w Polsce dzwon zegarowy z 1368 roku.
Wnętrza
- Piwnica Świdnicka: jedna z najstarszych pijalni piwa w Europie.
- Izba Rady: miejsce spotkań rady miejskiej do 1808 roku.
- Sala Wielka: największe pomieszczenie ratusza, służące do uroczystości.
- Galeria Sławnych Wrocławian: zbiór popiersi postaci związanych z Wrocławiem, inauguracja odbyła się w 1997 roku.
Przebudowy
Ratusz przeszedł wiele renowacji, szczególnie w XIX i XX wieku, które miały na celu przywrócenie mu dawnej świetności. Ostatnie prace konserwatorskie miały miejsce na początku XXI wieku.
Podsumowanie
Stary Ratusz we Wrocławiu to wyjątkowy zabytek architektury, który odzwierciedla bogatą historię miasta. Jego architektura, historia i współczesna funkcja jako muzeum czynią go ważnym punktem na mapie turystycznej Wrocławia.
