Organizacja Paktu Azji Południowo-Wschodniej (SEATO)
Organizacja Paktu Azji Południowo-Wschodniej, znana jako SEATO (South East Asia Treaty Organization), była wojskowo-politycznym sojuszem z siedzibą w Bangkoku. Powstała 8 września 1954 roku na mocy paktu z Manili, mającego na celu przeciwdziałanie postępom komunizmu w regionie Azji Południowo-Wschodniej.
Historia i cele
SEATO została utworzona w odpowiedzi na klęskę Francji w Indochinach. Jej głównym celem było powstrzymywanie wpływów komunizmu oraz wspieranie pokojowego rozwiązywania sporów w regionie. Członkowie paktu zobowiązywali się do udzielania sobie nawzajem pomocy w przypadku agresji, co w praktyce oznaczało zapobieganie przejmowaniu władzy przez lewicowe ugrupowania.
Członkowie SEATO
Do organizacji należały następujące kraje:
- Stany Zjednoczone
- Wielka Brytania
- Francja
- Australia
- Nowa Zelandia
- Filipiny
- Tajlandia
- Pakistan (jako Pakistan Wschodni)
Nieformalnie w strefie oddziaływania paktu znajdowały się także inne państwa regionu.
Rozwiązanie organizacji
Pakt został zawarty na czas nieograniczony, z możliwością wystąpienia po roku od zawiadomienia depozytariusza. Pakistan opuścił SEATO 7 listopada 1973 roku, a Francja 30 czerwca 1974 roku, co wzbudziło wątpliwości co do dalszego istnienia organizacji. Ostatecznie SEATO została rozwiązana 30 czerwca 1977 roku podczas konferencji w Bangkoku.