Maria z Montferratu
Maria z Montferratu, znana jako La Marquise (ur. 1192/1193, zm. 1212), była królową Jerozolimy od 1205 roku. Była jedyną córką Konrada z Montferratu i Izabeli Jerozolimskiej. Po śmierci matki, Maria została formalnie królową, a w 1210 roku poślubiła Jana z Brienne, z którym została koronowana. Była matką Izabeli II, żony cesarza Fryderyka II.
Pochodzenie i dzieciństwo
Izabela, matka Marii, zyskała prawa do korony jerozolimskiej w 1190 roku po śmierci siostry Sybilli. Po unieważnieniu pierwszego małżeństwa z Onufrym z Toronu, Izabela poślubiła Konrada z Montferratu. Po jego zamordowaniu w 1192 roku, wyszła za mąż za Henryka II z Szampanii. Maria urodziła się jako pogrobowiec, a jej narodziny przypadały na przełom 1192 i 1193 roku.
W 1194 roku ojczym Marii, Henryk II, zaaranżował jej zaręczyny z Gwidonem, synem króla Cypru, jednak narzeczony zmarł w dzieciństwie. Po śmierci Henryka w 1197 roku, Izabela poślubiła Amalryka, króla Cypru. Po jej śmierci w 1205 roku, Maria, mając trzynaście lat, objęła tron jerozolimski.
Zaręczyny i małżeństwo z Janem z Brienne
W 1208 roku, w związku z małoletniością Marii, Jan z Ibelinu został mianowany regentem. W 1210 roku, po konsultacjach z królem Francji, wybrano Jana z Brienne na męża Marii. Mimo różnicy wieku (około 16 lat), ślub odbył się 14 września 1210 roku, a koronacja miała miejsce 3 października w Tyrze.
Narodziny córki i śmierć
W 1212 roku Maria urodziła córkę Izabelę, zwaną Jolantą. Niestety, zmarła niedługo po porodzie, prawdopodobnie z powodu komplikacji. Jej córka przejęła prawa do tronu, a Jan z Brienne został regentem. Maria jest przodkinią starszej linii królewskiej Jerozolimy, która wygasła w 1268 roku.
Maria w literaturze
Maria z Montferratu występuje jako postać w powieści „Bez oręża” autorstwa Zofii Kossak.
