Jacek Dębski
Jacek Dębski (ur. 6 kwietnia 1960 w Łodzi, zm. 12 kwietnia 2001 w Warszawie) był polskim politykiem i przedsiębiorcą. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Łódzkim.
Życiorys
W latach 80. aktywnie uczestniczył w ruchach opozycyjnych, w tym w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów oraz w Ruchu Młodej Polski, skąd został usunięty w 1988 roku. Był także przewodniczącym łódzkiego oddziału Narodowego Odrodzenia Polski.
Od 1990 roku kierował łódzkim oddziałem Unii Polityki Realnej, a w latach 1991-1992 pełnił funkcję prezesa RSW „Prasa-Książka-Ruch”. W 1993 roku dołączył do Kongresu Liberalno-Demokratycznego, a w latach 1994-1996 był dyrektorem Łódzkiej Wytwórni Papierosów. W 1997 roku zaangażował się w Koalicję Konserwatywną, będącą częścią Akcji Wyborczej Solidarność, i ubiegał się o mandat poselski.
W grudniu 1997 roku, dzięki wsparciu Janusza Tomaszewskiego, został szefem Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. Jego kadencja zakończyła się w lutym 2000 roku po kontrowersyjnym wywiadzie, w którym zasugerował polityczne naciski na poszukiwanie kompromitujących materiałów.
Zabójstwo
Po zakończeniu kariery politycznej Jacek Dębski związał się z osobami z kręgu przestępczego. 12 kwietnia 2001 roku został zamordowany w Warszawie przez zawodowego zabójcę Tadeusza Maziuka. Ustalono, że motywem zbrodni były długi, które Dębski miał wobec Jeremiasza Barańskiego.
W wyniku śledztwa Halina Galińska, znajoma Dębskiego, została skazana na osiem lat więzienia za współudział w zabójstwie. Zarówno Maziuk, jak i Barański zmarli w areszcie, popełniając samobójstwo. W 2007 roku historia Dębskiego posłużyła jako inspiracja do filmu „Izolator”. W 2008 roku pojawiły się kontrowersje dotyczące okoliczności jego śmierci, sugerujące, że mógł mieć więcej niż jednego mordercę oraz że był tajnym współpracownikiem Urzędu Ochrony Państwa.
Jacek Dębski został pochowany 23 kwietnia 2001 roku na łódzkim cmentarzu na Mani.
