Zalman Szazar
Zalman Szazar, właściwie Szneur Zalman Rubaszow, był izraelskim politykiem, historykiem, dziennikarzem, pisarzem i poetą, urodzonym 24 listopada 1889 roku w Mirze, a zmarłym 5 października 1974 roku w Jerozolimie. Pełnił funkcję 3. prezydenta Izraela w latach 1963-1973.
Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Zalman pochodził z rodziny chasydzkich rabinów. Po pożarze w Mirze w 1892 roku, jego rodzina przeniosła się do wsi Stolewski. Otrzymał tradycyjne żydowskie wykształcenie i już w młodym wieku zaczynał angażować się w syjonizm socjalistyczny. W 1903 roku zaczął wydawać syjonistyczną gazetę i wstąpił do partii Poalej Syjon.
Działalność syjonistyczna
Podczas studiów w Berlinie aktywnie uczestniczył w ruchu syjonistycznym, współpracując z gazetami i organizując konferencje. W 1916 roku był jednym z założycieli socjalistycznego ruchu syjonistycznego i brał udział w wielu ważnych wydarzeniach, w tym w konferencji Poalej Syjon w Sztokholmie w 1919 roku.
Prezydent Izraela
Po śmierci prezydenta Jicchaka Ben Cewi, Szazar został wybrany na jego następcę 21 maja 1963 roku. W 1968 roku uzyskał reelekcję. Jego kadencja była znacząca, m.in. za sprawą spotkania z papieżem Pawłem VI w 1964 roku. Ustąpił z urzędu 23 maja 1973 roku.
Znaczenie
Szazar odegrał kluczową rolę w rozwoju syjonizmu oraz w tworzeniu państwa Izrael. Wniósł znaczący wkład w żydowską literaturę, wprowadzając krytykę biblijną w języku hebrajskim. Na jego cześć w 1973 roku powstało Centrum Zalmana Szazara w Jerozolimie, które zajmuje się badaniami nad historią żydowską.
Podsumowanie
Zalman Szazar był nie tylko prezydentem Izraela, ale także wpływowym działaczem syjonistycznym i twórcą literackim, którego prace miały trwały wpływ na rozwój żydowskiej kultury i polityki.
