Neomodernizm – definicja i cechy
Neomodernizm to styl architektoniczny, który wyłonił się na przełomie XX i XXI wieku. Nawiązuje do form modernizmu, jednak odrzuca jego społeczno-polityczne i urbanistyczne idee. W praktyce, neomodernistyczne budynki często mają tylko fasadę, co kontrastuje z koncepcją modernizmu, który traktował całość budynku jako integralną.
Styl ten pojawił się w odpowiedzi na eklektyczny postmodernizm lat 80. XX wieku i krytykuje populizm w architekturze. Neomodernizm dąży do prostoty, ale czasami sięga po spektakularne, choć sztuczne rozwiązania, takie jak wielkopowierzchniowe przeszklone elewacje czy oculusy. W estetyce neomodernizmu widać elementy manieryzmu, a bryły budynków są tworzone według zasad subtrakcyjnych lub addytywnych, głównie w formie kubicznej.
Jednym z kierunków neomodernizmu jest nowy rygoryzm, który kładzie nacisk na funkcjonalność i atrakcyjność wizualną budynków. Celem jest stworzenie optymistycznego wrażenia nowoczesności. Dekonstruktywizm również można zaliczyć do prądów neomodernistycznych.
Wybrani przedstawiciele neomodernizmu
- Ingenhoven, Overdiek und Partner
- Jacques Herzog i Pierre de Meuron
- Rem Koolhaas
- Richard Meier
- MVRDV
- Helmut Jahn
- Robert Konieczny
- Steven Holl
Neomodernizm w Polsce
- Dom Aatrialny – Robert Konieczny, 2006
- Dom Bezpieczny – Robert Konieczny, 2009
- Cosmompolitan – Helmut Jahn, 2013
- Dom Kwadrantowy – Robert Konieczny, 2019
