Marcel Breuer
Marcel Breuer (21 maja 1902 – 1 lipca 1981) był węgierskim architektem i projektantem, który działał w Niemczech, Wielkiej Brytanii i USA. Znany jako przedstawiciel stylu międzynarodowego, Breuer był jednym z pierwszych studentów Bauhausu, gdzie szybko awansował na kierownika pracowni meblarskiej.
Kariera i osiągnięcia
W 1926 roku Breuer zaprojektował krzesło zawieszone, jednak prawa autorskie zostały przyznane Miesowi van der Rohe. W latach 30. Breuer współpracował z Walterem Gropiusem jako jego zastępca w kierownictwie pracowni. Po przeprowadzce do Anglii, Breuer podjął pracę na Harvardzie, gdzie Gropius był dziekanem. W latach 40. Breuer zyskał niezależność twórczą i zaczął projektować zarówno mniejsze domy, jak i większe budynki, w tym kontrowersyjny gmach UNESCO w Paryżu.
Po II wojnie światowej Breuer przeszedł w kierunku brutalizmu, zwracając uwagę na integrację budynków z otoczeniem miejskim.
Główne dzieła
- Dom własny w Lincoln, Massachusetts (1939)
- Drugi dom własny w New Canaan, Connecticut (1948)
- Dom Gagarina w Big Sur, Kalifornia (1950)
- Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku
- Biurowce i sala plenarna UNESCO w Paryżu (1953–1977, z Pierem Luigim Nervim i Bernardem Zehrfussem)
- Budynki St. John’s University w Collegeville, Minnesota
- Dom Hoopera w Baltimore (1959–1960, z Danem Kiley)
Podsumowanie
Marcel Breuer był kluczową postacią w architekturze XX wieku, łącząc styl międzynarodowy z brutalizmem. Jego prace, w tym projekty budynków i mebli, pozostają wpływowe do dziś.
