Latynizacja alfabetu koreańskiego odnosi się do konwersji alfabetu koreańskiego na alfabet łaciński. Dotychczas żaden z systemów latynizacji nie zyskał powszechnego uznania.
Metody latynizacji
Wyróżnia się kilka kluczowych metod latynizacji alfabetu koreańskiego:
- Latynizacja McCune’a-Reischauera: Opracowana w 1937 roku przez George’a McCune’a i Edwina Reischauera, ta metoda koncentruje się na odwzorowaniu wymowy, a nie na transliteracji. Używana jest w Korei Północnej oraz była stosowana w Korei Południowej do 2000 roku.
- Latynizacja poprawiona: Oficjalny system transkrypcji w Korei Południowej, wprowadzony w 2000 roku, zastępujący McCune’a-Reischauera. Umożliwia prostszą transkrypcję, wykorzystując jedynie znaki łacińskie.
- Inne metody: Istnieją także inne systemy, takie jak latynizacja Yale w USA oraz transkrypcja polska opracowana na Uniwersytecie Warszawskim. W Rosji rozwinięto system zapisujący koreańskie słowa w cyrylicy.
Raport ISO TR 11941 z 1996 roku miał na celu opracowanie wspólnego systemu dla Korei Północnej i Południowej, jednak nie osiągnął zamierzonego celu, pozostając jedynie raportem technicznym.
Tabela transkrypcji
Tabela transkrypcji przedstawia możliwe odpowiedniki koreańskich liter, które mogą różnić się w kontekście ich wystąpienia w wyrazach. W przypadku, gdy litera ㅇ nie jest wymawiana, zazwyczaj nie jest transkrybowana.
Objaśnienie skrótów:
- M-R – transkrypcja McCune’a-Reischauera z 1939
- KRLD – latynizacja stosowana w Korei Północnej od 1992, wariant M-R
- MOE – latynizacja Ministerstwa Edukacji Korei Południowej, oficjalna w latach 1959–1984
- MOCT – latynizacja poprawiona (Ministerstwa Kultury i Turystyki Korei Południowej), oficjalna od 2000 roku
- ISO – system ISO TR 11941, z metodą 1 i 2
Latynizacja alfabetu koreańskiego jest złożonym tematem z wieloma różnymi podejściami i systemami, które służą do odwzorowania dźwięków koreańskich w alfabecie łacińskim.
