Klasyfikacja Rodzajowa Środków Trwałych (KRŚT)
Klasyfikacja Rodzajowa Środków Trwałych (KRŚT) to systematyczny wykaz obiektów majątku trwałego, obejmujący środki pracy oraz przedmioty długotrwałego użytkowania. Klasyfikacja ta klasyfikuje środki trwałe według ich funkcji w procesie wytwarzania dóbr i usług materialnych, jak również w kontekście użytkowania nieprodukcyjnego.
KRŚT została wprowadzona na mocy zarządzenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 grudnia 1991 roku. Była załącznikiem do tego zarządzenia i została opublikowana w serii „Zeszyty Metodyczne” GUS w Warszawie w 1991 roku.
Klasyfikacja była przeznaczona do stosowania przez wszystkie podmioty gospodarki narodowej, które prowadziły ewidencję księgową środków trwałych. KRŚT znajdowała zastosowanie zarówno w sprawozdawczości statystycznej, jak i w ewidencji księgowej.
Zmiany w Klasyfikacji
W związku z nowymi definicjami środka trwałego, opracowano Klasyfikację Środków Trwałych (KŚT), która uwzględnia powiązania z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) oraz Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB). KŚT została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 roku (Dz. U. Nr 112, poz. 1317).
Od 1 stycznia 2011 roku obowiązuje nowa wersja Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 roku (Dz.U. Nr 242, poz. 1622).
Podsumowanie
- KRŚT to klasyfikacja majątku trwałego według funkcji w produkcji i użytkowaniu.
- Wprowadzona w 1991 roku przez GUS.
- Stosowana przez podmioty prowadzące ewidencję księgową.
- W 1999 roku powstała KŚT, uwzględniająca nowe definicje i klasyfikacje.
- Obecnie obowiązuje KŚT według rozporządzenia z 2010 roku.
