Medal Honoru
Medal Honoru (ang. Congressional Medal of Honor) to najwyższe odznaczenie wojskowe w Stanach Zjednoczonych, przyznawane przez Prezydenta w imieniu Kongresu za wyjątkowe akty odwagi w sytuacjach zagrożenia życia. Medal występuje w trzech wersjach: Navy Medal of Honor (marynarka wojenna), Army Medal of Honor (armia) oraz Air Force Medal of Honor (siły powietrzne).
Medal Honoru został ustanowiony przez sekretarza marynarki Gideona Wellesa 16 grudnia 1861 roku jako Navy Medal of Honor. 21 grudnia 1862 roku, prezydent Abraham Lincoln podpisał ustawę nadającą mu status najwyższego amerykańskiego odznaczenia. Początkowo medal przyznawano tylko nieoficerom marynarki, a pierwsze odznaczenia wręczono 3 kwietnia 1862 roku. W 1915 roku Kongres rozszerzył możliwość przyznawania medalu na oficerów marynarki i innych służb. Army Medal of Honor zaakceptowano 12 lipca 1862 roku, a Air Force Medal of Honor w 1960 roku.
Odznaczeni
Pierwszymi odznaczonymi, 3 kwietnia 1862 roku, było 41 marynarzy US Navy. Wśród nich znajdowało się 17 marynarzy, którzy otrzymali medal za akcję w Forcie Jackson. Do czerwca 2008 roku Medalem Honoru odznaczono 3447 osób, z czego 620 otrzymało go pośmiertnie.
Przywileje związane z Medalem Honoru
- Dodatek do emerytury w wysokości ponad 1100 dolarów miesięcznie
- Ułatwienia dla dzieci w przyjęciu do akademii wojskowych
- Zaproszenia na inauguracje prezydenckie i bale inauguracyjne
Medal Honoru przyznawany jest wyłącznie członkom Sił Zbrojnych USA i nie ma praktyki wielokrotnego jego nadawania. Tylko dziewiętnastu żołnierzy otrzymało medal dwukrotnie, a pięciu z nich zostało odznaczonych zarówno przez US Army, jak i US Navy za tę samą akcję. Od lutego 1919 roku nie można przyznawać Medalu Honoru więcej niż raz za tę samą akcję, chociaż możliwe jest odznaczenie przez inny rodzaj sił zbrojnych, jeśli akcja była dowodzona przez ten rodzaj.
