M3 General Lee
M3 General Lee to amerykański czołg średni, który był używany podczas II wojny światowej. Wersja używana przez armię brytyjską, znana jako General Grant, miała zmienioną wieżę i była dostosowana do potrzeb brytyjskich wojsk.
Historia konstrukcji
W 1939 roku armia amerykańska wprowadziła M2, jednak po bitwie o Francję w 1940 roku uznano, że projekt nie spełnia już wymogów. W odpowiedzi na to, rozpoczęto prace nad nową konstrukcją, która miała większe możliwości bojowe. W rezultacie powstał czołg M3, który wykorzystywał elementy M2, ale z nowym uzbrojeniem.
Produkcję M3 rozpoczęto w sierpniu 1941 roku, a zmiany wprowadzone w trakcie produkcji obejmowały m.in. zmniejszenie załogi do 6 osób oraz zastosowanie armaty 75 mm o dłuższej lufie. Łącznie wyprodukowano 6258 sztuk czołgu w różnych wersjach.
Zastosowanie bojowe
M3 po raz pierwszy użyto w bitwie pod Gazalą w 1942 roku. Czołg był wykorzystywany przez wojska amerykańskie oraz brytyjskie w północnej Afryce. Choć miał swoje zalety, jak niezawodność i lepsze uzbrojenie, jego wysoka sylwetka czyniła go łatwym celem. Po zdobyciu Sycylii, M3 został wycofany z frontu w Europie, lecz używano go w ZSRR oraz na Dalekim Wschodzie, gdzie sprawdził się w walkach z japońskimi siłami.
Wersje czołgu
- M3 – nitowany pancerz.
- M3A1 – odlewany pancerz.
- M3A2 – spawany pancerz.
- M3A3 – spawany pancerz z dwoma silnikami diesla.
- M3A4 – nitowany pancerz, pięć zsynchronizowanych silników.
- M3A5 – nitowany pancerz z dłuższą armatą 37 mm.
Warianty czołgu
- M31B1 – pojazd inżynieryjny bazowany na M3A3.
- M31B2 – pojazd inżynieryjny bazowany na M3A5.
- M7 Priest – działo samobieżne z haubicą 105 mm.
- M12 – działo samobieżne z armatą 155 mm.
- Grant CDL – wersja z reflektorem.
- Grant Command – czołg dowodzenia.
M3 General Lee był ważnym czołgiem w początkowym okresie II wojny światowej, jednak jego ograniczenia szybko stały się widoczne, co doprowadziło do wycofania go na rzecz nowszych konstrukcji, takich jak M4 Sherman.
