Pojezierze Wałeckie
Pojezierze Wałeckie to mezoregion fizycznogeograficzny w północno-zachodniej Polsce, klasyfikowany jako wysoczyznę młodoglacjalną z licznymi jeziorami. Obszar ten graniczy z innymi regionami, takimi jak:
- Północ: Pojezierze Drawskie i Równina Wałecka
- Wschód: Dolina Gwdy
- Południe: Kotlina Gorzowska
- Zachód: Równina Drawska
Powierzchnia Pojezierza Wałeckiego wynosi około 1860 km². W regionie dominują wysoczyzny z czołomoreniami, które powstały podczas zlodowacenia północnopolskiego. Najwyższymi wzniesieniami są Racza (211 m) i Dąbrowa (207 m).
Południowa część mezoregionu jest głównie zalesiona i łączy się z Puszczą Drawską. Największym jeziorem w tej okolicy jest Bytyń Wielki, zajmujące powierzchnię 8,8 km² i osiągające głębokość do 41 m.
W granicach Pojezierza Wałeckiego znajdują się także rezerwaty przyrody, takie jak:
- „Wielki Bytyń”
- „Smolary”
- „Rosiczki Mirosławskie”
