„`html
Caudron G.III
Caudron G.III to francuski samolot szkolny zaprojektowany w 1913 roku przez firmę Société des Avions Caudron w Moulinneaux. Była to nietypowa konstrukcja półtorapłata, napędzana 7-cylindrowym silnikiem rotacyjnym Le Rhône o mocy 80 KM.
Specyfikacja
- Typ: szkolny
- Załoga: 2 (uczeń i instruktor)
- Data oblotu: 1914
- Rozpiętość: 13,40 m
- Długość: 6,40 m
- Wysokość: 2,55 m
- Masa własna: 446 kg
- Masa startowa: 734 kg
- Prędkość maksymalna: 115 km/h
- Wznoszenie: 2,30 m/s
- Pułap: 3000 m
- Zasięg: 405 km
- Długotrwałość lotu: 4 godziny
- Uzbrojenie: opcjonalne karabin maszynowy, małe bomby ręczne
Historia
Samoloty Caudron G.III pierwotnie służyły do szkolenia pilotów, jednak po wybuchu I wojny światowej zaczęto je używać do obserwacji, bombardowania oraz współpracy z artylerią. Wersja rozpoznawcza, oznaczona Caudron G.III A2, była uzbrojona w karabin maszynowy. Używane przez lotnictwo francuskie, brytyjskie oraz inne kraje, w tym Polskę, samoloty te zostały wyprodukowane w liczbie ponad 2800 egzemplarzy.
Użycie w lotnictwie polskim
Po I wojnie światowej, w maju 1919 roku, do Polski przybyły 20 samolotów Caudron G.III w ramach Francuskiej Szkoły Pilotów. Samoloty te służyły do szkolenia pilotów do 1926 roku, a następnie przekazane zostały do aeroklubów, gdzie były używane do 1934 roku. Na tych maszynach wyszkoliło się wielu polskich pilotów, w tym Franciszek Żwirko.
Podsumowanie
Caudron G.III to istotny element historii lotnictwa szkolnego i wojskowego, który miał wpływ na rozwój umiejętności pilotów w wielu krajach, w tym w Polsce.
Linki zewnętrzne
„`
