Święta Katarzyna Labouré
Katarzyna Labouré (fr. Catherine Labouré, właściwie Zoe Labouré) urodziła się 2 maja 1806 roku w Fain-lès-Moutiers we Francji, a zmarła 31 grudnia 1876 roku w Paryżu. Była mistyczką katolicką, świętą Kościoła katolickiego i członkinią zakonu szarytek.
Życiorys
Katarzyna pochodziła z wielodzietnej rodziny chłopskiej. Po śmierci matki w 1815 roku, przejęła jej obowiązki, pomagając ojcu w gospodarstwie. Próbując wstąpić do zakonu, napotkała sprzeciw ojca, który wysłał ją do pracy w restauracji stryja w Paryżu. W wieku 24 lat wstąpiła do zakonu szarytek w Paryżu.
W trakcie nowicjatu, 27 listopada 1830 roku, doświadczyła objawienia maryjnego, które związane jest z tradycją medalika z Matką Boską, znanego jako Cudowny Medalik. Medalik przedstawia Maryję z wyciągniętymi ramionami oraz wężem pod stopami, a na rewersie zawiera krzyż, napis I. M. (Niepokalana Maryja) i dwa serca – jedno z cierniami, drugie przebite mieczem.
Kult
Cudowny Medalik został upowszechniony przez spowiednika Katarzyny, ks. Aladela. Święta pełniła posługę w hospicjum w Paryżu, gdzie spędziła resztę życia. Jej relikwie znajdują się w kryształowej trumnie w Domu Macierzystym sióstr szarytek w Paryżu, przy ul. Rue du Bac.
Nazwa „Cudowny Medalik” została zatwierdzona przez Stolicę Apostolską, a papież Leon XIII zezwolił na coroczne obchody święta „Objawienia Cudownego Medalika” 27 listopada. Katarzyna Labouré została beatyfikowana przez papieża Piusa XI 28 maja 1933 roku, a kanonizowana przez Piusa XII 27 lipca 1947 roku. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 31 grudnia.
