Niszczyciele typu Navigatori
Niszczyciele typu Navigatori to seria 12 włoskich okrętów z okresu międzywojennego i II wojny światowej, znanych również jako typ Alvise da Mosto. Okręty te, klasyfikowane jako „liderzy” flotylli, powstały w odpowiedzi na rozwój francuskich niszczycieli typu Jaguar.
Historia powstania
Budowa okrętów rozpoczęła się w 1926 roku, a pierwsze jednostki weszły do służby w latach 1929-1931. Okręty charakteryzowały się nowatorską konstrukcją, w tym układem kotłowni i maszynowni, co zwiększało ich odporność bojową. Typ Navigatori miał najsilniejsze uzbrojenie artyleryjskie wśród włoskich niszczycieli.
Służba okrętów
- Okręty były aktywnie wykorzystywane do eskorty konwojów w Morzu Śródziemnym.
- Większość z nich nie przetrwała wojny; jedynie „Nicoloso da Recco” ocalał.
- W 1938 roku przekształcono je z „zwiadowców” w niszczyciele.
Dane techniczne
- Wyporność: 1908 t (standardowa); 2603 t (pełna)
- Wymiary: długość 107,28 m, szerokość 10,2 m, zanurzenie 3,51 – 4,35 m
- Napęd: 2 turbiny parowe, 55 000 KM, 2 śruby
- Prędkość maksymalna: 39 w (po modernizacji: 28 w)
- Zasięg: 800 Mm przy 36 w, 3800 Mm przy 18 w
- Załoga: 179 – 230
Uzbrojenie i wyposażenie
- 6 dział 120 mm, 2 działa 40 mm Vickers, 4 wkm 13,2 mm Hotchkiss
- 4-6 wyrzutni torped kal. 533 mm
- 86-104 min oraz zrzutnie bomb głębinowych
- Radar i stacje hydrolokacyjne były instalowane tylko na niektórych okrętach.
Podsumowanie
Niszczyciele typu Navigatori były ważnym elementem włoskiej floty, mimo że nie w pełni wykorzystano ich potencjał. Ich silne uzbrojenie oraz zasięg czyniły je wartościowymi jednostkami w działaniach wojennych na Morzu Śródziemnym.
