Dzisiaj jest 10 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
[the_ad id="295880"]

Prawo Moseleya

Prawo Moseleya

Prawo Moseleya to empiryczne prawo fizyczne, które opisuje związek między pierwiastkami chemicznymi a częstotliwością ich linii widm rentgenowskich. Zgodnie z tym prawem, pierwiastki różniące się liczbą atomową Z układają się na linii prostej, a ich częstotliwości linii rentgenowskich \(\nu\) są opisane równaniem:

\nu = k (Z – \sigma)^2,

gdzie:

  • \nu’ = \frac{1}{\lambda} – częstość promieniowania rentgenowskiego,
  • \lambda – długość fali promieniowania,
  • c – prędkość światła,
  • Z – ładunek jądra (liczba atomowa),
  • k, \sigma – stałe dla danej linii widmowej.

Można również zapisać to prawo dla częstotliwości promieniowania w notacji Siegbahna:

\nu_{\mathrm{K \alpha 1}} = \frac{3}{4} k (Z – \sigma)^2,

gdzie k = k’ \cdot c, a k’ to stała Rydberga.

Prawo Moseleya można również wyrazić dla energii kwantów promieniowania rentgenowskiego:

E_{\mathrm{K \alpha 1}} = \frac{3}{4} k_E (Z – \sigma)^2,

gdzie k_E = k’ h c, a h to stała Plancka. Związek energii i częstotliwości można opisać równaniem E = h \nu = h \frac{c}{\lambda}.

Widma rentgenowskie

Widma rentgenowskie pierwiastków chemicznych, zwane widmami charakterystycznymi, układają się w serie oznaczane jako K, L, M…, przy czym seria K odpowiada największej energii. Najbardziej energetyczne linie w tych seriach są oznaczane jako K_{\alpha 1}, L_{\alpha 1}, M_{\alpha 1}.

Wartości \sigma dla serii wynoszą:

  • Dla serii K, \sigma = 1
  • Dla serii L, \sigma \approx 7.4

Prawo Moseleya miało kluczowe znaczenie w odkryciu „brakujących pierwiastków”. Na przykład hafn (Hf), który chemicznie przypomina cyrkon (Zr), został zidentyfikowany w 1923 roku dzięki analizie widma rentgenowskiego przez Dirka Costera i György von Hevesy’ego.

Przypisy

  • Kategoria: Prawa i równania chemiczne
  • Kategoria: Fizyka materii skondensowanej
  • Kategoria: Prawa elektromagnetyczne
[the_ad id="295962"]