Bitwa na Morzu Koralowym
Bitwa na Morzu Koralowym, stoczona w dniach 4–8 maja 1942 roku, była pierwszą w historii bitwą lotniskowców oraz jedną z kluczowych bitew powietrzno-morskich podczas II wojny światowej na Pacyfiku. Została przeprowadzona pomiędzy amerykańską a japońską marynarką wojenną, w wyniku działań mających na celu kontrolę nad strategicznymi obszarami Pacyfiku.
Przyczyny
- Ekspansja Japonii po ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku.
- Zajęcie terytoriów bogatych w zasoby naturalne oraz zdobycie strategicznych baz wojskowych.
- Japoński plan operacyjny „MO”, mający na celu zdobycie Port Moresby w Nowej Gwinei.
Przebieg bitwy
Siły japońskie, pod dowództwem admirała Shigeyoshi Inoue, planowały inwazję na Port Moresby. W odpowiedzi, amerykański admirał Frank Fletcher skierował swoje lotniskowce w rejon działań. 7 maja, po intensywnych atakach powietrznych, japoński lotniskowiec „Shōhō” został zatopiony, a amerykański „Lexington” poniósł ciężkie straty, ale bitwa zakończyła się amerykańskim zwycięstwem, co zniweczyło plany Japonii dotyczące zdobycia Port Moresby.
Straty
- Japonia: Zatopiony lotniskowiec „Shōhō”, uszkodzenia „Shōkaku” i „Zuikaku”, straty w samolotach – 92.
- USA: Zatopiony lotniskowiec „Lexington”, uszkodzenia „Yorktown”, straty w samolotach – 69.
Znaczenie strategiczne
Bitwa spowodowała anulowanie operacji „MO” i zmusiła Japonię do zmiany strategii w regionie, co miało istotne znaczenie dla dalszych działań podczas wojny na Pacyfiku, w tym podczas bitwy pod Midway.
Podsumowanie
Bitwa na Morzu Koralowym była kluczowym momentem w konflikcie na Pacyfiku, wprowadzając nową strategię walki lotniskowców oraz wpływając na dalszy rozwój działań wojennych w regionie.
