Rura Kundta
Rura Kundta to urządzenie służące do eksperymentów związanych z dźwiękiem. Składa się z długiej rury, która działa jako rezonator akustyczny, z zamkniętym jednym końcem oraz źródłem drgań umieszczonym wewnątrz.
Budowa i działanie
Rura jest na tyle wąska, że fale dźwiękowe powstające ze źródła drgań i odbijające się od zamkniętego końca mogą być traktowane jako fale płaskie. Interferencja tych fal prowadzi do powstania fali stojącej. Przesuwając źródło drgań wzdłuż rury, można znaleźć położenie rezonansowe, które generuje fale stojące o dużej amplitudzie.
Forma tradycyjna
W tradycyjnej wersji rura Kundta to szklana rura zamknięta z korkiem z jednego końca, a z drugiego końca wyprowadzony jest pręt zakończony krążkiem, który jest nieco mniejszy od wewnętrznego przekroju rury. Pręt jest umocowany w środku, a jego pocieranie szmatką nasmarowaną kalafonią powoduje powstawanie fali stojącej o długości równej dwóm długościom pręta.
Historia i zastosowanie
Urządzenie zostało skonstruowane w 1866 roku przez niemieckiego fizyka Augusta Kundta w celu pomiaru prędkości dźwięku. Obecnie rura Kundta jest wykorzystywana jako pomoc dydaktyczna w edukacji.
