Ekonomika kaleckiańska

Ekonomika kaleckiańska

Ekonomika kaleckiańska, opracowana przez Michała Kaleckiego, jest nurtem w ekonomii, który łączy elementy keynesizmu z tradycją marksowską. Stanowi ona odrębną szkołę w ramach teorii postkeynesowskich, różniąc się w wielu aspektach od podejścia Johna M. Keynesa.

Podstawowe założenia

Kluczowym aspektem teorii Kaleckiego jest zasada efektywnego popytu, która podkreśla znaczenie inwestycji w kształtowaniu zysków oraz cyklu koniunkturalnego. W odróżnieniu od Keynesa, który koncentrował się na produkcji, Kalecki badał zmiany zysków kapitalistów oraz wpływ podziału dochodu między klasy społeczne.

Decyzje inwestycyjne

Kalecki miał odmienne spojrzenie na czynniki wpływające na decyzje inwestycyjne. Zamiast akcentować rolę niepewności i pieniądza, skupiał się na bieżącej dochodowości oraz kosztach uzyskania kredytu.

Model makroekonomiczny

Kalecki stworzył model makroekonomiczny, który wyjaśniał przyczyny masowego bezrobocia w latach 30. XX wieku, uwzględniając elementy monopolu. Opracował również klasową teorię cyklu koniunkturalnego oraz analizę ustalania cen. Zauważył, że sprzeczność między efektami popytowymi a podażowymi wydatków inwestycyjnych prowadzi do cyklicznych wahań, co wynika ze wzrostu monopolizacji gospodarki i rosnącego udziału dochodów zysków.

Teoria cen

Kalecki wniósł również innowacje do teorii cen, wyróżniając ceny ustalane na podstawie popytu oraz ceny uwzględniające narzut na koszty, które zależą od stopnia monopolizacji rynku.

Bibliografia

• Elżbieta Kundera (red.), Słownik historii myśli ekonomicznej, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2004