„`html
Podkowiastogłowe (Cephalocarida)
Podkowiastogłowe to monotypowa gromada morskich stawonogów, tradycyjnie klasyfikowana w obrębie skorupiaków. Obejmuje tylko jeden rząd – Brachypoda, który zawiera jedną rodzinę – Hutchinsoniellidae. Gromada ta została odkryta w 1955 roku, a pierwszy przedstawiciel znaleziony został u wybrzeży Ameryki Północnej.
Opis
Podkowiastogłowe żyją zagrzebane w osadach na dnie mórz, do głębokości 1550 metrów. Ich długość ciała wynosi od 2 do 4 mm, a są one ślepe. Nazwa gromady pochodzi od charakterystycznego kształtu głowy. Czułki są skrócone, a tułów składa się z 8 segmentów, z których pierwsze 7 ma prymitywne, dwugałęziste odnóża, przypominające budową szczęki II pary. Odwłok składa się z 11 segmentów bez odnóży, zakończony długimi widełkami. Ciekawostką jest to, że są to obojnaki, co jest rzadkością wśród wolnożyjących skorupiaków.
Systematyka i filogeneza
Gromada podkowiastogłowych została wprowadzona przez Howarda L. Sandersa w 1955 roku i początkowo klasyfikowana jako podgromada. Obecnie uznawana jest za gromadę. Choć tradycyjnie umiejscawia się je w podtypie skorupiaków, współczesne badania sugerują, że ten takson jest parafiletyczny i powinien być zastąpiony kladem Pancrustacea, w którym zagnieżdżają się sześcionogi.
Wyniki badań filogenezy z wykorzystaniem analizy molekularnej wskazują na różne pozycje podkowiastogłowych w drzewie rodowym. Wyróżniają się następujące klady:
- Wyniki z 2005 i 2010 roku sugerują klad Xenocarida z siostrzanymi łopatonogami.
- Z 2013 roku podkowiastogłowe są siostrzane do skrzelonogów, tworząc klad z Labiocarida.
- Z 2017 i 2019 roku zajmują pozycję bazalną w grupie Allotriocarida, będąc grupą siostrzaną dla Athalassocarida.
Rodzaje w rodzinie Hutchinsoniellidae
- Knox & Fenwick, 1977
- Hessler & Wakabara, 2000
- Sanders, 1955
- Jones, 1961
- Shiino, 1965
„`
