Księga Ezechiela
Księga Ezechiela (Ez, hebr. יחזקאל Jichezkel) jest trzecią księgą proroków większych Starego Testamentu, napisaną przez proroka Ezechiela w latach 593-571 p.n.e. Została zredagowana przed powrotem z niewoli babilońskiej.
Kompozycja Księgi
- Wprowadzenie – powołanie Ezechiela na proroka (1–3)
- Wyrocznie o Judzie i Jerozolimie oraz ich zburzeniu (4–24)
- Wyrocznie o narodach obcych (25–32)
- Obietnice eschatologiczne dotyczące odrodzenia Izraela (33–48)
Gatunki literackie
Księga Ezechiela zawiera głównie wyrocznie, opowieści o wizjach oraz symboliczne działania proroka. Występują też alegorie, takie jak:
- Orzeł i rośliny (17, 2–10)
- Lwica i lwiątka (19, 1–9)
- Mięso w kotle (24, 3–14)
- Krokodyl jako faraon (29, 3–16)
- Dwie nierządnice (23, 1–49)
Cztery wielkie wizje
- Wizja Rydwanu Jahwe (1,1–30) – Bóg opuszcza świątynię i przenosi się do Babilonii.
- Wizja Grzechów Jerozolimy (8–11) – Obraz odstępstw religijnych Izraela.
- Wizja Wysuszonych Kości (37,1–10; 37,11–14) – Zapowiedź wskrzeszenia umarłych.
- Wizja Nowej Jerozolimy (40) – Powrót Boga do nowej świątyni.
Wybrane komentarze i tłumaczenia
Wśród znanych komentarzy do Księgi Ezechiela znajdują się prace Otto Richarda Kraetzschmara, Jamesa Smitha i Walthera Eichrodt. Polskie tłumaczenia Księgi obejmują wersje Jakuba Wujka, Jerzego Żuławskiego oraz Ryszarda Rumianek.
Bibliografia
- Janusz Frankowski, Prorok bezlitosnej kary (Księga Ezechiela), Warszawa: Wydaw. Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2001.
- Andrzej S. Jasiński OFM, Księga Proroka Ezechiela: Nowy Komentarz, 11 tomów, Opole: Wydawnictwo Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2016-2022.
