Dzisiaj jest 10 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
[the_ad id="295880"]

Kultura pawlowska

Kultura pawlowska

Kultura pawlowska to jedna z kultur horyzontu graweckiego, rozwijająca się na Morawach w okresie górnego paleolitu, od około 30 do 23 tys. lat temu. Najważniejsze stanowiska archeologiczne związane z tą kulturą to Dolní Věstonice, Pavlov oraz Ostrawa-Petrikovice.

Główne stanowiska

  • Dolní Věstonice – Zespół okrągłych budynków mieszkalnych, gdzie odkryto bogaty inwentarz narzędziowy oraz figurkę Wenus z Dolních Věstonic. To także miejsce jednego z najstarszych górnopaleolitycznych pochówków.
  • Pavlov – Klasyczny kompleks kultury pawlowskiej z jedenaście chat rozmieszczonych w okręgu, oddalony o około 400 metrów od Dolních Věstonic.

Stanowiska te zakładane były w dolinach rzek, co sprzyjało kontroli szlaków wędrówek zwierzyny. Ogniska stanowiły centrum życia społecznego, a konstrukcje mieszkalne były zagłębione w ziemi i pokryte żerdziami. W pobliżu ognisk znajdowały się jamy do podgrzewania wody, wykładane skórami i wypełniane wodą z wrzuconymi rozgrzanymi kamieniami.

Technologia i narzędzia

W schyłkowej fazie rozwoju kultury pawlowskiej dominującym materiałem budowlanym stały się kości mamutów. Narzędzia wytwarzano głównie z kości, z wykorzystaniem techniki wiórowej. Do najpopularniejszych narzędzi należały:

  • ostrza tylcowe i groty strzał
  • ostrza liściowate i rylce
  • drapacze wióry

Obróbka kości odbywała się poprzez rozczepianie, gładzenie i łupanie. Polowano na różnorodne zwierzęta, a dieta twórców kultury pawlowskiej zawierała również pokarm roślinny, co potwierdzają znaleziska pyłków owoców w jaskini Bzerowa.

Plastyka figuralna

Kultura pawlowska charakteryzowała się obecnością plastyki figuralnej, w tym form antropomorficznych (tzw. Wenus graweckie) oraz zoomorficznych (mamutów, lisów). Figurki te były wykonywane z kości i gliny, a na Morawach odkryto specjalne piece do ich wypalania.

[the_ad id="295962"]