Wyspy Nowosyberyjskie
Wyspy Nowosyberyjskie to archipelag położony na Oceanie Arktycznym, między Morzem Łaptiewów a Morzem Wschodniosyberyjskim. Ich łączna powierzchnia wynosi ponad 35 tys. km² i administracyjnie należą do Jakucji.
Geografia i geologia
Archipelag składa się z trzech grup wysp: Wysp Anjou, Wysp Lachowskich oraz Wysp De Longa. Największą wyspą jest Kotielnyj, której powierzchnia wynosi 23 tys. km², co czyni ją 47. największą wyspą na świecie. Większość wysp zbudowana jest z luźnych materiałów osadowych, a zachodnie wyspy dominują wapienie i łupki. Najwyższy szczyt archipelagu osiąga wysokość 374 m.
Klimat
Na wyspach panuje klimat arktyczny. Śnieg pokrywa je przez około 9 miesięcy w roku. Średnia temperatura w styczniu waha się od −28 °C do −31 °C, natomiast w czerwcu maksymalne temperatury wynoszą od +8 °C do +11 °C, a minimalne od +3 °C do +1 °C. Wnętrze wysp jest cieplejsze, z maksymalnymi temperaturami od +16 °C do +19 °C. Roczne opady wynoszą do 132 mm.
Przyroda
Wyspy są bogate w jeziora i bagna, a ich powierzchnia pokryta jest grubym piaskiem i żwirem, bez pokrycia darnią. Brak tu drzew i krzewów, a roślinność zielna występuje w kępkach. Spotyka się m.in.: skalnicę rozesłaną, pięciornik poziomkowaty, mak arktyczny oraz kosmatkę polarną. Fauna wysp jest uboga; renifery tundrowe, wilki i lisy polarne są rzadkością, a leming brunatny występuje obficie. Ptaki, takie jak nurniki, mewy i pardwy, gniazdują na Wyspie Bennetta i Bielkowskiej.
Historia
Pierwsze wzmianki o wyspach pochodzą z XVIII wieku, zapisane przez Kozaka Jakowa Piermiakowa. Na wyspie Kotielnyj w latach 1923–1993 funkcjonowała rosyjska baza militarna, która została reaktywowana 13 września 2013 roku.
