Dino Zoff
Dino Zoff, urodzony 28 lutego 1942 roku w Mariano del Friuli, to legendarny włoski bramkarz, uznawany za jednego z najlepszych w historii futbolu. Jego kariera sportowa obfitowała w sukcesy, zarówno na poziomie klubowym, jak i reprezentacyjnym.
Kariera reprezentacyjna
Zoff był trzykrotnym uczestnikiem Mistrzostw Świata (1974, 1978, 1982). Debiutował w reprezentacji Włoch podczas Euro 1968, gdzie zdobył złoty medal. W 1978 roku zajął z drużyną czwarte miejsce, natomiast w 1982 roku, jako kapitan, poprowadził zespół do zdobycia mistrzostwa świata. Został jednocześnie najstarszym zawodnikiem w historii, który sięgnął po to trofeum. W swojej karierze rozegrał 112 meczów w reprezentacji, co czyni go jednym z najbardziej utytułowanych graczy.
Kariera klubowa
Zoff spędził większość swojej kariery w Juventusie, gdzie zagrał 570 meczów w Serie A w latach 1972-1983. Jego osiągnięcia klubowe obejmują:
- 6 tytułów mistrza Włoch
- 2 Puchary Włoch
- Puchar UEFA w 1977 roku
- Finały Pucharu Europy Mistrzów Klubowych w 1973 i 1983 roku
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery zawodniczej, Zoff przeszedł na stanowisko trenera, prowadząc m.in.:
- Juventus F.C. (1983-1984, 1989-1990)
- S.S. Lazio
- Reprezentację Włoch (1998-2000)
W 2000 roku zdobył wicemistrzostwo Europy z reprezentacją Włoch.
Rekordy i uznanie
W latach 1972-1974 Zoff ustanowił rekord, nie puszczając gola przez 1142 minuty w meczach reprezentacyjnych. Jego osiągnięcia zostały docenione przez IFFHS, która uznała go za trzeciego najlepszego bramkarza XX wieku.
Podsumowanie
Dino Zoff to ikona włoskiego futbolu, której talent i osiągnięcia zarówno na boisku, jak i na ławce trenerskiej pozostaną w pamięci fanów na zawsze.
