Józef Nusbaum-Hilarowicz
Józef Nusbaum-Hilarowicz (1859-1917) był polskim zoologiem i ewolucjonistą, który odegrał kluczową rolę w rozwoju lwowskiej szkoły zoologicznej. Urodził się 11 grudnia 1859 roku w Warszawie, w rodzinie żydowskiej. Po ukończeniu gimnazjum, studiował na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Odessie, gdzie uzyskał stopień magistra zoologii.
Kariera akademicka
Po habilitacji w 1891 roku na Uniwersytecie Lwowskim, Nusbaum-Hilarowicz objął stanowisko prywatnego docenta. W 1906 roku, po przejściu na emeryturę swojego promotora, przejął kierownictwo Zakładu Zoologii i Anatomii Porównawczej, który pod jego przewodnictwem stał się jednym z najnowocześniejszych ośrodków zoologicznych w Europie. Wykształcił ponad 40 zoologów, z których 16 później zdobyło tytuł profesorski.
Działalność naukowa
Nusbaum-Hilarowicz był autorem około 250 publikacji naukowych w dziedzinie anatomii, ewolucjonizmu i embriologii. Jego prace miały znaczący wpływ na rozwój biologii w Polsce.
Wybrane publikacje
- Zasady ogólne nauki o rozwoju zwierząt (embryologia) (1887)
- Zasady anatomii porównawczej (1899)
- Idea ewolucji w biologii (1910)
- Pamiętniki przyrodnika: autobiografja (1921)
Życie osobiste i dziedzictwo
Nusbaum-Hilarowicz zmarł 17 marca 1917 roku we Lwowie i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim. Jego osiągnięcia zostały uhonorowane poprzez nadanie jednej z ulic Lwowa jego imienia. W rodzinie Nusbaum-Hilarowiczów znajdowały się także inne wybitne postacie, w tym neurolog Henryk Nusbaum oraz przyrodniczka Rozalia Hilarowiczowa.
Bibliografia
- Stanisław Feliksiak (red.), Słownik biologów polskich, PWN, Warszawa 1987.
