Tadeusz Ludwik Piekarz (27 października 1941 – 1 marca 2005) był polskim ekonomistą oraz wojewodą krakowskim w latach 1990–1995.
Życiorys
Tadeusz Piekarz urodził się w Krakowie jako syn Józefa i Janiny. Ukończył studia na Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Przez długi czas pracował w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego – Państwowe Zakłady Lotnicze, gdzie w 1989 roku objął stanowisko dyrektora naczelnego.
Był aktywnym członkiem „Solidarności” od września 1980 roku, a w stanie wojennym został internowany od maja do listopada 1982 roku. Po tym okresie włączył się w działalność podziemnych struktur związku.
W 1990 roku, z rekomendacji Krakowskiego Komitetu Obywatelskiego, został mianowany wojewodą krakowskim przez premiera Tadeusza Mazowieckiego. Jako wojewoda podejmował działania na rzecz odnowy lokalnych instytucji kulturalnych i medycznych, takich jak Teatr im. Juliusza Słowackiego oraz Szpital Rydygiera w Nowej Hucie. W okresie przejściowym pełnił także obowiązki prezydenta Krakowa.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w alei zasłużonych.
Odznaczenia i upamiętnienie
- Krakowianin Roku (1995)
- Medal Świętego Brata Alberta (1997)
- Brązowy Medal Cracoviae Merenti (2001)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1996)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2011)
- Kawaler Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie
W 2005 roku jego imieniem nazwano Dom Pomocy Społecznej w Harbutowicach.
