Bufor ramki

Bufor ramki

Bufor ramki to część pamięci RAM, zazwyczaj znajdująca się na karcie graficznej, która służy do przechowywania informacji o pojedynczej ramce obrazu. Zawiera dane dotyczące wartości każdego piksela, które są zapisywane w zależności od trybu koloru, co wpływa na liczbę wyświetlanych kolorów. Ta technika zyskała popularność wraz z rozwojem minikomputerów i stacji roboczych.

Historia

Pierwszy eksperymentalny bufor ramki powstał w 1969 roku, charakteryzując się trzybitową głębią koloru, co umożliwiało wyświetlenie zaledwie 8 kolorów. W 1972 roku w laboratoriach Xerox PARC stworzono bufor z pamięcią 311 040 bajtów, obsługujący rozdzielczość 640×480 pikseli oraz ośmiobitową głębię koloru, co pozwalało na wyświetlenie 256 kolorów.

Charakterystyka

Bufory ramki mogą mieć różne głębie koloru, najczęściej wykorzystywane to:

• 1-bitowa – dla obrazu monochromatycznego
• 4-bitowa
• 8-bitowa – dla obrazu w 256 kolorach
• 16-bitowa – tryb high color, 65,5 tys. kolorów
• 24-bitowa – tryb true color, 16,7 mln kolorów

Bufor ramki działa w jednym z dwóch trybów:

• Off-screen – dane są przechowywane, ale nie wyświetlane na ekranie
• On-screen – dane są wyświetlane na ekranie w czasie rzeczywistym

Rozmiar bufora

Wielkość bufora ramki, czyli ilość pamięci RAM potrzebna do zapisania pojedynczej ramki obrazu, zależy od ustawień karty graficznej, takich jak rozdzielczość i tryb koloru. Oblicza się ją według wzoru:

$P\; =\; Rx\; \backslash cdot\; Ry\; \backslash cdot\; C$, gdzie:

• $P$ – wielkość bufora ramki (w bajtach)
• $Rx$ – rozdzielczość pozioma
• $Ry$ – rozdzielczość pionowa
• $C$ – liczba bajtów na kolor

Na przykład, dla rozdzielczości 800×600 przy 16 bitach:

$P\; =\; 800\; \backslash cdot\; 600\; \backslash cdot\; 2\; \backslash \; \backslash textrm\{B\}\; =\; 937\{,\}5\; \backslash \; \backslash textrm\{KiB\}.$