Reklama

Królik domowy

„`html

Reklama

Królik domowy

Królik domowy (Oryctolagus cuniculus f. domestica) to udomowiona forma królika europejskiego, po raz pierwszy udomowiona w Hiszpanii. Początkowo hodowano je w celu zwiększenia masy ciała, z czasem zaczęto je wykorzystywać też dla wełny, skór oraz jako zwierzęta laboratoryjne i towarzyszące.

Charakterystyka ogólna

Króliki mają długie uszy, krótki ogon, wypukłe oczy i długie tylne łapy. Żyją zazwyczaj 6–8 lat, ale zdrowe osobniki mogą dożyć ponad 12 lat. Osiągają dojrzałość płciową w wieku 4–8 miesięcy. Króliki są aktywne głównie w nocy.

Reklama

Różnice między zajęczakami a gryzoniami

Główna różnica polega na uzębieniu: zajęczaki mają dwie pary górnych siekaczy, a gryzonie jedną. Ruchy żucia również się różnią: gryzonie poruszają dolną szczęką przód-tył, a zajęczaki wykonują ruchy okrężne.

Historia

Królik był znany już w czasach biblijnych. Feniccy żeglarze nazwali je błędnie na podstawie ich odkrycia w Hiszpanii, co wpłynęło na łacińską nazwę regionu. Rzymianie wprowadzili króliki do całego imperium. W średniowieczu mnisi we francuskich klasztorach rozpoczęli sztuczny dobór królików. W Polsce hodowla rozwinęła się po II wojnie światowej, a w 2007 roku zarejestrowano 591 220 uboju królików.

Pomieszczenia

Króliki wymagają odpowiednich warunków do życia. Istnieją różne systemy chowu, w tym:

chów półwolny
chów w pomieszczeniach inwentarskich
chów w klatkach na otwartej przestrzeni
chów w pomieszczeniach ogrzewanych

Rozród

Króliki osiągają dojrzałość płciową w wieku 3–8 miesięcy, w zależności od rasy. Mioty mają wagę od 40 do 70 g.

Żywienie

Podstawą diety królików jest siano, które jest kluczowe dla ich układu pokarmowego. Można podawać także świeże zielonki, warzywa oraz zioła, ale należy unikać tych, które mogą powodować wzdęcia. Króliki potrzebują stałego dostępu do świeżej wody.