A-9/A-10 (Aggregate-9/Aggregate-10)
A-9/A-10 to dwustopniowy pocisk międzykontynentalny zaprojektowany w latach 40. XX wieku przez zespół Wernhera von Brauna w Niemczech. Pocisk miał na celu osiągnięcie dużych wysokości i prędkości, co czyniło go zaawansowaną konstrukcją swoich czasów.
Projekt
Pocisk A-9/A-10 był dwustopniowy, gdzie pierwszy stopień (A-10) miał wynosić drugi stopień (A-9) na wysokość około 24 km przy prędkości maksymalnej 1200 m/s. Po separacji A-9 miał osiągnąć pułap do 55 km z prędkością do 2900 m/s. Ostateczna wysokość pocisku wynosiła 25,8 m.
W projekcie A-10 zdecydowano się na zastosowanie pojedynczego silnika rakietowego o ciągu około 200 ton, napędzanego mieszanką etanolu i tlenu. Stopień A-9 bazował na pocisku A-4, z dodatkowymi skrzydłami i kabiną pilota, a po wyczerpaniu paliwa miał przejść w lot balistyczny.
Chronologia
- 1939: Ukończono tunel aerodynamiczny w Peenemünde, co pozwoliło na badania modeli przy dużych prędkościach. Wprowadzono zmiany w konstrukcji A-9, w tym zastosowanie skrzydeł trapezoidalnych.
- 1940: Rozpoczęto projektowanie A-10, planując pierwszy start na rok 1946.
- 1941: Ukończono projekt tunelu aerodynamicznego do testów przy prędkościach do 10 Ma. Prace nad A-9/A-10 zwolniły z powodu większego priorytetu projektu A-4.
- 1942: Testy katapultowe wykazały zasięg A-9 na poziomie 1000 km. Ustalono, że pocisk musi zostać wyniesiony na wysokość 55 km, aby osiągnąć zasięg 4100 km.
- 1943: Oficjalne wstrzymanie projektu A-9/A-10 na rzecz A-4, jednak von Braun kontynuował prace pod nową nazwą A-4b.
- 1944: Wznowienie prac nad pociskiem, nadano mu kryptonim 'Projekt Amerika’, ale nie przeprowadzono już większych badań.
- 1945: Ostatni start testowy pocisku A-4b w styczniu.
Podsumowanie
Projekt A-9/A-10 był ambitnym przedsięwzięciem, które miało na celu rozwój technologii pocisków międzykontynentalnych. Mimo wstrzymania prac, zespół Wernhera von Brauna kontynuował badania, co przyczyniło się do dalszego rozwoju technologii rakietowej.
