Stefan Zbigniew Różycki
Data urodzenia: 8 stycznia 1906 w Konstantynówce k. Doniecka, Data śmierci: 16 września 1988 w Warszawie. Różycki był polskim geologiem i geografem, znanym z badań dotyczących geologii okresów jury i czwartorzędu.
Życiorys
Różycki pochodził z rodziny Romana i Reginy Rogozińskich. W dzieciństwie podróżował po Wołyniu, Kijowszczyźnie, Krymie i Kaukazie. Po przyjeździe do Polski osiedlił się w Warszawie, gdzie ukończył Gimnazjum im. Stefana Batorego. Po przeprowadzce do Częstochowy, ukończył IV Liceum Ogólnokształcące, prowadząc tam pierwsze badania geologiczne.
W 1925 roku rozpoczął studia z zakresu geologii i geografii na Uniwersytecie Warszawskim. W 1931 roku uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie pracy dotyczącej osadów interglacjalnych. Współpracował z Państwowym Instytutem Geologicznym, gdzie m.in. stworzył mapę geologiczną Żarek oraz atlas „Geologia Warszawy” w 1937 roku. Po wojnie brał udział w wyprawach badawczych, w tym na Spitsbergen w 1958 roku.
Organizacje naukowe i wyróżnienia
- Od 1952 roku był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk (PAN).
- W 1969 roku uzyskał status członka rzeczywistego PAN.
- Działał w organizacjach takich jak INQUA oraz TUP.
- W 1977 roku został honorowym członkiem INQUA.
- Wyróżniony wieloma odznaczeniami, w tym Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz Nagrodą Państwową I stopnia.
Życie prywatne
Był żonaty z Wiesławą Różycką, miał córkę Barbarę.
Wybrane publikacje
- (1929) „Interglacjał Żoliborski”
- (1937) „Geologia Warszawy” (wraz z Z. Sujkowskim)
- (1967) „Plejstocen Polski środkowej na tle przeszłości”
- (1988) „Pyłowe utwory typu lessowego na świecie”
Podsumowanie
Stefan Zbigniew Różycki był wybitnym polskim geologiem, którego prace przyczyniły się do rozwoju geologii w Polsce. Jego osiągnięcia naukowe oraz aktywność w organizacjach naukowych pozostawiły trwały ślad w dziedzinie geologii i geografii.
