Toyotomi Hideyoshi – Krótki Życiorys
Toyotomi Hideyoshi (豊臣 秀吉), urodzony 17 marca 1537 roku w Nakamura, był japońskim przywódcą politycznym i militarnym, znanym jako jeden z trzech zjednoczycieli Japonii. Zmarł 18 września 1598 roku. Jako plebejusz nie nosił tytułu sioguna, ale pełnił ważne funkcje, w tym tytuł taikō oraz kampaku.
Służba u Nobunagi Ody
Hideyoshi rozpoczął swoją karierę wojskową jako sługa Nobunagi Ody, z którym związał swoje losy w 1558 roku. Dzięki swoim umiejętnościom przywódczym, szybko stał się kluczową postacią w zjednoczeniu Japonii, uczestnicząc w wielu bitwach przeciwko klanom Asai, Asakura, Takeda oraz Mōri.
Samodzielne rządy (1582–1598)
Po śmierci Nobunagi w 1582 roku, Hideyoshi zwyciężył w bitwie pod Yamazaki i zyskał kontrolę nad Japoną, eliminując kolejnych daimyō. W 1584 roku odniósł zwycięstwo w bitwie pod Shizugatake, a w 1585 roku zdobył Kiusiu. W 1590 roku podbił klan Hōjō, co umożliwiło mu sprawowanie władzy nad całym krajem.
Hideyoshi prowadził również wojny z Koreą w latach 1592-1598, które zakończyły się niepowodzeniem. W ostatnich latach życia skupił się na zabezpieczeniu przyszłości swojego syna, Hideyoriego, co doprowadziło do wewnętrznych konfliktów po jego śmierci.
Reformy Toyotomiego
Hideyoshi znany był nie tylko jako wojownik, ale i reformator. Wprowadził podział podatków od wartości plonów, co zmieniło sposób opodatkowania daimyō. Wprowadził także zakazy dotyczące posiadania broni przez chłopów i mnichów, co miało na celu umocnienie władzy samurajów.
Stosunek do chrześcijaństwa
Początkowo Hideyoshi był przychylny chrześcijanom, jednak w 1587 roku wydał edykt nakazujący obcym misjonarzom opuszczenie Japonii. Z czasem jego polityka wobec chrześcijaństwa stała się bardziej represyjna, a po jego śmierci nasiliły się prześladowania chrześcijan w Japonii.
Dziedzictwo
Po śmierci Hideyoshiego, jego syn zginął w wyniku walk o władzę, co doprowadziło do dominacji Ieyasu Tokugawy, który ustanowił nową dynastię rządzącą Japonią. Hideyoshi został uznany za kami, a jego historia jest wciąż ważnym elementem japońskiego dziedzictwa kulturowego.
