Aleksander Waszkiewicz
Aleksander Waszkiewicz (ur. w Białowieży, zm. 22 kwietnia 1945 w pobliżu Stiftswiese) był białoruskim pułkownikiem Armii Czerwonej oraz generałem brygady Wojska Polskiego (ludowego). Został odznaczony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.
Życiorys
Waszkiewicz urodził się w prawosławnej, chłopskiej rodzinie. W 1919 roku wstąpił do Armii Czerwonej i szybko rozpoczął swoją karierę wojskową, uczestnicząc w wojnie domowej. Po ukończeniu szkoły oficerskiej w Smoleńsku w 1924 roku pełnił różne funkcje, w tym szefa sztabu pułku oraz szefa oddziału szkolenia w Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego, gdzie uzyskał wykształcenie wojskowe.
W latach 1942-1944 dowodził różnymi pułkami w Armii Czerwonej, a we wrześniu 1944 roku przeszedł do Wojska Polskiego, gdzie organizował i dowodził 5 Dywizją Piechoty. Został mianowany generałem brygady 3 listopada 1944 roku. Jego jednostka brała udział w walkach pod Budziszynem w 1945 roku.
Ostatni raz Waszkiewicz był widziany 22 kwietnia 1945 roku, gdy wydawał rozkazy. Prawdopodobnie został ranny, wzięty do niewoli i zamordowany. Jego zwłoki odnaleziono 4 maja 1945 roku. Pochowany został na cmentarzu wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Pośmiertnie awansowano go na generała majora Armii Czerwonej. Otrzymał wiele odznaczeń, w tym Medal Złotej Gwiazdy i Order Lenina za męstwo podczas forsowania Dniepru.
Patronaty i upamiętnienie
- 5 Saskiej Dywizji Pancernej w Gubinie
- Oficerskiej Szkoły Samochodowej w Pile
- Szkoły Podstawowej nr 289 w Warszawie
- Szkoły Podstawowej nr 3 w Gubinie
- Szkoły Podstawowej nr 47 we Wrocławiu
W PRL był patronem ulic w Zielonej Górze oraz Międzyrzeczu. Jego imię nosiła również ulica w Białowieży, przy której znajdował się jego rodzinny dom.
Życie prywatne
Aleksander Waszkiewicz był żonaty z Anielą, z którą miał córkę.
Bibliografia
- Maciej Szczurowski, Dowódcy Wojska Polskiego na froncie wschodnim 1943-1945
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990
