Atamas w Mitologii Greckiej
Atamas, w mitologii greckiej, był królem Orchomenos w Beocji. Był synem Eola i Enarety oraz wnukiem Hellena. Jego pierwszą żoną była nimfa Nefele, z którą miał dwoje dzieci: Fryksosa i Helle. Po rozstaniu z Nefele, Atamas poślubił Ino, która planowała pozbyć się dzieci z pierwszego małżeństwa.
Nefele, w obliczu zagrożenia, wysłała do dzieci uskrzydlonego baranka ze złotym runem, który uratował je, unosząc do Kolchidy. Z Ino Atamas doczekał się dwóch synów: Learchosa i Melikertesa. Dodatkowo, wspólnie wychowywali Dionizosa, syna Zeusa, co naraziło ich na gniew Hery.
W wyniku szaleństwa, które zsyłała na niego Tyzyfone, Atamas zabił Learchosa, a Melikertes i Ino popełnili samobójstwo, skacząc do morza. Po tych tragicznych wydarzeniach Atamas uciekł z Orchomenos i osiedlił się w Epirze, a według innej wersji mitu miał założyć Atamanię w kraju Lapitów.
Atamas w Sztuce
Postać Atamasa jest rzadko przedstawiana w sztuce, pojawia się głównie na malowidłach wazowych.
Bibliografia
- Lucyna Stankiewicz: Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 2008, s. 60-61
- Jan Parandowski: Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 165-166
