Renata Tebaldi
Renata Tebaldi (ur. 1 lutego 1922 w Pesaro, zm. 19 grudnia 2004 w San Marino) była wybitną włoską śpiewaczką operową, znaną jako sopran. Jej życie i kariera były naznaczone nie tylko talentem, ale także osobistymi trudnościami.
Wczesne życie
Renata była córką muzyka, który opuścił rodzinę krótko po jej narodzinach. Jej dzieciństwo było utrudnione przez chorobę polio. Mimo to, podjęła studia w konserwatorium w Parmie, gdzie początkowo uczyła się gry na fortepianie. Odkrycie jej talentu wokalnego nastąpiło przypadkowo, co skłoniło ją do kontynuowania nauki w Mediolanie u Carmen Melis.
Debiut i kariera
W 1944 roku zadebiutowała w operze jako Helena trojańska w Mefistofelesie Arriga Boita. Jej kariera nabrała rozpędu 11 maja 1946 roku, gdy wystąpiła w inauguracji powojennego sezonu w mediolańskiej La Scali pod batutą Arturo Toscaniniego, który określił jej głos jako niebiański.
W La Scali Tebaldi występowała regularnie w latach 1949–1954, zdobywając uznanie dzięki rolom w takich operach jak Traviata, Śpiewacy norymberscy, Andrei Chénier, Otello i Falstaff. W 1950 roku zadebiutowała w Covent Garden w Londynie i stała się jedną z najpopularniejszych sopranów, rywalizując z Marią Callas.
Po opuszczeniu La Scali, Tebaldi występowała w Teatro San Carlo w Neapolu, a od 1954 roku związała się z Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Współpracowała z wieloma znakomitymi artystami, w tym z Mariem Del Monaco.
Ostatnie lata
Karierę sceniczną zakończyła w 1973 roku, jednak kontynuowała występy w recitalach. W 1975 roku wystąpiła w Filharmonii Narodowej w Warszawie.
Bibliografia
- Lucjan Kydryński, Opera na cały rok, Kraków 1989.
Linki zewnętrzne
Renata Tebaldi pozostaje jedną z najważniejszych postaci w historii muzyki operowej, odznaczona Orderem Zasługi Republiki Włoskiej.
