Joachim Fryderyk Hohenzollern
Joachim Fryderyk Hohenzollern (1546–1608) był margrabim-elektorem Brandenburgii od 1598 do 1608 roku, reprezentującym dynastię Hohenzollernów. Urodził się 27 stycznia 1546 roku w Cölln jako jedyny syn elektora Jana Jerzego i księżniczki piastowskiej.
Życiorys
W wieku 17 lat Joachim Fryderyk został administratorem arcybiskupstwa magdeburskiego. W 1598 roku objął władzę elektora Brandenburgii. W 1599 roku podpisał układ o dziedziczeniu z Jerzym Fryderykiem z Ansbachu. W 1603 roku Hohenzollernowie ustalili zasady dziedziczenia ziem, według których Brandenburgia miała być dziedziczona na zasadzie primogenitury, a pozostałe terytoria przez młodsze linie rodu.
W 1603 roku przejął regencję nad chorym umysłowo księciem pruskim Albrechtem Fryderykiem. Nie zdołał jednak ustanowić dziedzicznych praw do ziemi bytomskiej i bogumińskiej, które w 1606 roku przekazał swojemu młodszemu synowi Janowi Jerzemu. W 1605 roku uzyskał kuratelę nad Albrechtem Fryderykiem, który był jego teściem.
Życie prywatne
Joachim Fryderyk był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Katarzyna Hohenzollern, z którą miał dziewięcioro dzieci, w tym:
- Jan Zygmunt – elektor Brandenburgii
- Anna Katarzyna – żona króla Danii
- Jan Jerzy – książę Karniowa
- August Fryderyk
- Albert Fryderyk
- Joachim
- Ernest
- Barbara Zofia – żona księcia Wirtembergii
- Chrystian Wilhelm
W 1603 roku ożenił się z Eleonorą Hohenzollern, z którą miał córkę Marię Eleonorę.
Zmarł 18 lipca 1608 roku w Köpenick i został pochowany w berlińskiej katedrze.
Podsumowanie
Joachim Fryderyk Hohenzollern był istotną postacią w historii Brandenburgii, wpływając na kwestie dziedziczenia i zarządzania terytoriami. Jego życie rodzinne oraz polityczne decyzje miały długofalowe konsekwencje dla dynastii Hohenzollernów.
