Reguła śruby prawoskrętnej
Reguła śruby prawoskrętnej, znana również jako reguła korkociągu, to koncepcja używana do określenia zwrotu wektorów związanych z ruchem obrotowym. Jest szczególnie przydatna w matematyce i fizyce, gdy ustalamy kierunek wektora na osi OZ w kartezjańskim układzie współrzędnych.
Iloczyn wektorowy
Reguła ta ma zastosowanie w kontekście iloczynu wektorowego, gdzie wektor c jest wynikiem działania na wektory a i b:
Podczas mnożenia wektorów, wykonujemy obrót od wektora a do wektora b po mniejszym kącie. Jeśli wyobrażamy sobie śrubę o gwincie prawoskrętnym, jej ruch w prawo (zgodny z ruchem wskazówek zegara) powoduje, że wektor c jest skierowany w głąb, co oznacza, że jest oddalony od obserwatora.
Oznaczenia wektorów
W kontekście wykresów wektory te najczęściej oznacza się następująco:
- – wektor skierowany w głąb
- – wektor skierowany w stronę obserwatora
Zastosowania reguły
Reguła śruby prawoskrętnej ma zastosowanie w różnych dziedzinach, w tym:
- Określenie kierunku pola magnetycznego wywołanego przepływem prądu elektrycznego.
- Ustalanie kierunku rotacji w układach mechanicznych.
Kierunek linii pola magnetycznego odpowiada kierunkowi obrotu śruby, co pokazuje, jak reguła ta jest związana z praktycznymi zastosowaniami w elektrotechnice i mechanice.
