Parowiec
Parowiec to statek lub okręt napędzany maszyną parową, która może być tłokowa (SS) lub turbinowa (TSS).
Historia
Pierwsze próby z parowcami miały miejsce w 1783 roku, kiedy francuski arystokrata, markiz, zbudował łódź napędzaną maszyną parową. Jednak pierwszym uznawanym parowcem był s.s. Clermont z 1807 roku. W początkowych latach parowce były niebezpieczne z powodu awarii kotłów, ale ich konstrukcja została znacznie udoskonalona w drugiej połowie XIX wieku.
W 1817 roku polski konstruktor Józef Bożek przeprowadził próby łodzi parowej na Wełtawie. Wprowadzono także maszyny parowe z podwójnym i potrójnym rozprężaniem pary, co zwiększyło ich sprawność. Do 1890 roku parowce stanowiły 57% tonażu floty światowej, a przed I wojną światową ich udział wzrósł do 93%.
Paliwa
Początkowo parowce korzystały z węgla lub drewna jako paliwa. Po wprowadzeniu palników na paliwa ciekłe, zaczęto używać ropy naftowej, co zwiększyło efektywność przestrzenną statków. Współcześnie niektóre jednostki korzystają z energii jądrowej, co zapewnia im długi czas pracy bez potrzeby uzupełniania paliwa, ale jest kosztowne w budowie i eksploatacji.
Współcześnie
Od drugiej połowy XX wieku liczba parowców zaczęła maleć na rzecz bardziej ekonomicznych napędów spalinowych. W 1982 roku zarejestrowano jedynie 1581 parowców, co stanowiło 13,5% tonażu światowego, mimo że ich liczba była tylko 2%. Wyjątkiem są nowo budowane turboparowe gazowce LNG. W XXI wieku nadal funkcjonują niektóre parowce ze względów historycznych oraz małe jednostki jak holowniki.
Znane parowce
- TSS Stefan Batory
- SS Warszawa
- RMS Titanic
- RMS Lusitania
- RMS Olympic
- RMS Carpathia
- RMS Mauretania
- SS Kaiser Wilhelm der Große
- Turbinia
Parowce jako muzea
- SS Sołdek w Gdańsku – maszyna parowa opalana węglem
- ORP Błyskawica w Gdyni – turbiny parowe opalane mazutem
