Kohabitacja: definicja i charakterystyka
Kohabitacja, z łacińskiego „cohabitare”, oznacza wspólne zamieszkanie osób, które nie są w związku małżeńskim. Dotyczy sytuacji, w której para mieszka razem przez pewien czas, prowadzi wspólne gospodarstwo domowe i utrzymuje relacje intymne. Istnieją różne interpretacje dotyczące czasu trwania kohabitacji, z najczęściej przyjętymi definicjami mówiącymi o kilku miesiącach współmieszkania.
Czas współmieszkania
Nie ma jednoznacznych kryteriów określających długość kohabitacji. Krystyna Slany sugeruje, że wystarczy kilka miesięcy wspólnego zamieszkania. Inne opinie wskazują, że wystarczające mogą być weekendy spędzane razem przez cztery miesiące lub wspólne noce przez co najmniej trzy miesiące.
Formy kohabitacji
Kohabitacja może przyjąć różne formy, w tym:
- Kohabitacja przedmałżeńska
- Kohabitacja jako alternatywa dla małżeństwa
- Kohabitacja tymczasowa i długoterminowa
- Kohabitacja rodzinna, gdy pojawiają się dzieci
Wyróżnia się również kohabitację młodych oraz dorosłych, co podkreśla różnorodność zjawiska.
Kohabitacja typu LAT
Innym rodzajem kohabitacji jest tzw. LAT (Living Apart Together), gdzie para utrzymuje intymny związek, ale nie mieszka razem. Takie relacje często ewoluują w kierunku wspólnego zamieszkania lub końca związku.
Kohabitacja a konkubinat
Pojęcia kohabitacji i konkubinatu są często mylone, lecz różnią się. Kohabitacja jest szerszym terminem, podczas gdy konkubinat odnosi się do konkretnej formy związku. Etymologia wskazuje, że konkubinat ma bardziej wyraźne konotacje intymne, podczas gdy kohabitacja obejmuje szerszy zakres relacji i sytuacji życiowych.
Podsumowanie
Kohabitacja to złożone zjawisko, które można interpretować na wiele sposobów, uwzględniając różne formy, czas trwania oraz konteksty społeczne. Wspólne mieszkanie nie zawsze oznacza formalny związek, co odzwierciedla różnorodność relacji w dzisiejszym społeczeństwie.
