Kot norweski leśny (norw. Norsk skogkatt) to naturalna rasa przystosowana do chłodnego klimatu.
Pochodzenie
Rasa wywodzi się z terenów Skandynawii, a jej dokładne pochodzenie nie jest znane. Istnieją teorie, że przodkowie tych kotów mogli być przywiezieni przez krzyżowców lub wikingów. Rasa została uznana przez FIFe w latach 70. XX wieku.
Wygląd
Kot norweski leśny to duży, mocny kot półdługowłosy. Cechuje się:
- Dłuższymi tylnymi łapami, co zapewnia zwinność.
- Podwójną sierścią: dłuższym, ościstym włosem i krótszym, puszystym podszerstkiem.
- Kryzą wokół szyi oraz „portkami” na tylnych nogach.
- „Tufkami” na szczycie uszu, które są przysłonięte sierścią.
- Trójkątną głową z prostym profilem.
Dorosłe kocury ważą 6–9 kg, a kotki 5–6 kg.
Barwy futra
Kot norweski leśny występuje w niemal wszystkich odmianach kolorystycznych, z wyjątkiem niektórych typowych dla syjamów. Kolor oczu jest zgodny z barwą futra. Futro nie mechaci się, wystarczy szczotkować je raz w tygodniu, a w okresie linienia częściej.
Charakter
Koty norweskie leśne są inteligentne i przywiązane do swoich właścicieli. Cechują się:
- Umiejętnością życia z innymi zwierzętami.
- Nieużywaniem zbyt dużej ufności wobec obcych.
- Potrzebą zabawy, ale na własnych warunkach.
- Silnymi instynktami łowieckimi, co czyni je doskonałymi łowcami.
Koty te preferują pieszczoty, ale nie lubią, gdy są do nich zmuszane.
