Richard Avenarius
Richard Heinrich Ludwig Avenarius (1843-1896) był niemieckim filozofem, który stworzył empiriokrytycyzm, znany również jako „drugi pozytywizm”. Urodził się w Paryżu, jako syn wydawcy Eduarda Avenariusa i Cecile Wagner, siostry Richarda Wagnera.
Kariera akademicka
Avenarius rozpoczął swoją karierę akademicką w 1876 roku jako docent na Uniwersytecie w Lipsku, a od 1877 roku był profesorem filozofii w Zurychu. Jego prace, w tym Kritik der reinen Erfahrung, cechują się dużą złożonością.
Filozofia
Avenarius postulował „filozofię naukową”, opartą na czystym doświadczeniu, odrzucając metafizyczne koncepcje, takie jak absolut, jaźń czy przyczyna. Krytykował materialistyczne poglądy Karla Vogta, co spotkało się z ostrą krytyką ze strony Lenina w dziele Materializm a empiriokrytycyzm. Avenarius zwracał uwagę na błąd „introjekcji”, podkreślając, że rozróżnienie między zewnętrznymi obiektami a ich mentalnymi reprezentacjami jest mylące. Jego podejście można uznać za formę epistemologicznego monizmu, które odrzuca dualizm w percepcji.
Wpływ
Avenarius wywarł znaczący wpływ na myślicieli takich jak Ernst Mach, Bera Borochov oraz William James.
Wybrane dzieła
- Kritik der reinen Erfahrung (1889-1890), 2 tomy
Przekłady na polski
- 1902: W sprawie filozofii naukowej
- 1907: O przedmiocie psychologii
- 1969: Ludzkie pojęcie świata
Linki zewnętrzne
- Richard Avenarius, W sprawie filozofji naukowej w bibliotece Polona
- Avenarius, Richard (1843–96), Routledge Encyclopedia of Philosophy
