Fennoskandia – Tarcza Bałtycka
Fennoskandia, znana również jako tarcza bałtycka, to rozległa tarcza kontynentalna położona na północy Europy. Obejmuje tereny południowej Norwegii, Szwecji, Finlandii oraz Półwyspu Kolskiego w Rosji.
Geologia i Powstanie
Tarcza bałtycka stanowi północno-zachodni fragment prekambryjskiej platformy wschodnioeuropejskiej. Jest zbudowana z metamorficznych i magmowych skał archaiku oraz proterozoiku, których wiek szacuje się na około 3,8 miliarda lat. Powstały one w wyniku intensywnego sfałdowania skał podczas starych procesów orogenicznych, takich jak orogeneza białomorska i karelijska, a także wskutek działalności magmatyzmu i metamorfizmu.
Struktura Geologiczna
Obszar tarczy bałtyckiej doświadczył ciągłych ruchów wznoszących, co spowodowało, że jest niemal całkowicie pozbawiony późniejszych osadów. Wyjątek stanowią:
- wulkaniczne skały z przełomu proterozoiku i paleozoiku
- polodowcowe osady plejstocenu
Najstarsze Skały i Złoża Surowców
Najstarsze skały tarczy bałtyckiej odsłonięte są na Półwyspie Kolskim. Te prekambryjskie skały zawierają bogate złoża metali, w tym:
- żelazo
- miedź
- cynk
- ołów
- wanad
- nikiel
- apatyty
Rola w Zlodowaceniach
W okresie plejstocenu, tarcza bałtycka była centrum zlodowaceń europejskich, co miało istotny wpływ na kształtowanie się krajobrazu regionu.
Podsumowanie
Fennoskandia, jako tarcza bałtycka, jest kluczowym elementem geologii północnej Europy, z bogatą historią geologiczną oraz znaczącymi złożami surowców naturalnych.
