Miareczkowanie
Miareczkowanie to technika analizy ilościowej, w której kontrolowane dodawanie roztworu o znanym stężeniu (titranta) do roztworu badanego (analitu) pozwala na określenie stężenia substancji w analicie. Metody miareczkowe opierają się na reakcji chemicznych, które:
Reklama
- są stechiometryczne (ilościowe),
- przebiegają szybko,
- mają dokładnie wyznaczony punkt równoważnikowy,
- tworzą trwałe roztwory podczas miareczkowania.
Dokładność metod miareczkowych wynosi około 0,1–0,2% i jest uzależniona od precyzji miana titranta. W porównaniu do metod wagowych, miareczkowanie jest szybsze, szczególnie gdy dostępny jest gotowy titrant.
Roztwory odczynników o znanym stężeniu nazywane są roztworami mianowanymi, a ich stężenie wyraża się w molowości (mol/l).
Reklama
Rodzaje miareczkowania
Miareczkowanie można klasyfikować według rodzaju reakcji oraz sposobu prowadzenia procesu:
Rodzaj reakcji:
- Alkacymetria: Zobojętnianie, zmiana pH, monitorowana za pomocą wskaźników pH lub pH-metrów.
- Redoksymetria: Reakcje redoks, zmiana barwy lub przewodnictwa elektrycznego.
- Kompleksometria: Reakcje tworzenia barwnych związków kompleksowych, najczęściej przy użyciu kompleksonometrii.
- Metody strąceniowe: Tworzenie trudno rozpuszczalnych osadów, jak w argentometrii.
Sposób prowadzenia:
- Miareczkowanie bezpośrednie: Bezpośrednia reakcja między titrantem a analitem.
- Miareczkowanie pośrednie: Analit nie reaguje bezpośrednio, miareczkowany jest produkt reakcji z inną substancją.
- Miareczkowanie odwrotne: Dodanie nadmiaru titranta, a następnie odmiareczkowanie nadmiaru odpowiednim roztworem mianowanym.
Linki zewnętrzne
(PDF; dostępne po zarejestrowaniu)
Reklama
