Adam Kuligowski
Adam Kuligowski, urodzony 24 grudnia 1955 roku w Warszawie, to polski szachista, który uzyskał tytuł arcymistrza w 1980 roku.
Kariera szachowa
Kuligowski rozpoczął swoją karierę w warszawskim klubie Polonia, gdzie szybko wyróżnił się jako jeden z najzdolniejszych polskich juniorów. Po zdobyciu pierwszej kategorii w 1972 roku wziął udział w finale mistrzostw Polski juniorów, zajmując 20. miejsce. W 1973 roku zdobył tytuł mistrza Polski juniorów oraz zdobył brąz na mistrzostwach Europy juniorów w Groningen.
W latach 1974-1975 uczestniczył w mistrzostwach świata juniorów, zajmując 15. i 6. miejsce. W 1978 roku zdobył pierwsze miejsce w finale indywidualnych mistrzostw Polski, dzieląc tytuł z Aleksandrem Sznapikiem. W 1980 roku zdobył trzeci medal indywidualnych mistrzostw Polski, zajmując III miejsce w finale w Łodzi, a także otrzymał tytuł arcymistrza po zwycięstwie w turnieju w Nišu.
Kuligowski odniósł sukcesy również w Warszawie, wygrywając turniej Warszawa Cup 1980. W 1983 roku wziął udział w prestiżowym turnieju w Wijk aan Zee, gdzie mimo dwóch zwycięstw z Wiktorem Korcznojem i Jonathanem Speelmanem, zajął ostatnie miejsce. Po tym występie zakończył swoją karierę w szachach i przeszedł do biznesu.
Jako autor lub współautor wielu opracowań teoretycznych, Kuligowski szczególnie skupił się na otwarciach szachowych. Jego monografia dotycząca obrony francuskiej, Encyclopaedia of Chess Games, French Defense, ukazała się w 1997 roku.
W reprezentacji Polski zdobył dwa medale indywidualne w turniejach drużynowych: złoty w 1978 roku na II szachownicy oraz srebrny w 1980 roku na III szachownicy. Jego najwyższy ranking wyniósł 2495 punktów, co w styczniu 1979 roku dało mu dzielone 102. miejsce na światowej liście FIDE, a jednocześnie pierwsze wśród polskich szachistów.
Bibliografia
- W. Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom I, Warszawa 1986, str. 486
- ChessBase Megabase 2008
- W. Litmanowicz, „Polscy szachiści”, Warszawa 1982, str. 165
