11 Kompania Czołgów Rozpoznawczych
11 Kompania Czołgów Rozpoznawczych była jednostką broni pancernych Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Mobilizacja odbyła się 26 sierpnia 1939 roku w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie, a jej celem była Warszawska Brygada Pancerno-Motorowa. Kompania posiadała 13 czołgów rozpoznawczych TKS, w tym 4 z najcięższymi karabinami maszynowymi kal. 20 mm.
Walki kompanii
Kompania dołączyła do brygady 31 sierpnia. Na rozkaz dowódcy brygady, płk. Stefana Roweckiego, została podzielona na dwa plutony, które włączono do 1 pułku strzelców konnych oraz pułku strzelców pieszych. Plutony brały udział w walkach pod Annopolem 13 września, a następnie w bitwie o Tomaszów Lubelski, gdzie poniosły znaczne straty. Żołnierze kompanii kapitulowali 20 września po wyczerpaniu możliwości dalszej walki.
Struktura i obsada personalna kompanii
W skład kompanii wchodziły różne sekcje oraz plutony:
- Obsada personalna (wrzesień 1939):
- Dowódca kompanii: kpt. Stanisław Łętowski
- Dowódca 1 plutonu: por. br. panc. Tadeusz Józef Zamorski
- Dowódca 2 plutonu: ppor. rez. Stefan Golędzinowski
- Organizacja kompanii:
- Dowództwo: 5 żołnierzy
- Poczet dowódcy: 15 żołnierzy
- Drużyna łączności: 9 żołnierzy
- Pluton czołgów: 30 żołnierzy
- Pluton techniczno-gospodarczy: 32 żołnierzy
Łącznie kompania liczyła 91 żołnierzy oraz miała na wyposażeniu 13 czołgów rozpoznawczych TKS i inne pojazdy. Uzbrojenie obejmowało m.in. karabiny, pistolety, bagnety oraz karabiny maszynowe.
Podsumowanie
11 Kompania Czołgów Rozpoznawczych odegrała istotną rolę w walkach we wrześniu 1939 roku, jednak z powodu strat i braku możliwości kontynuowania walki, została zmuszona do kapitulacji. Jej struktura organizacyjna i obsada personalna odzwierciedlają realia tamtego okresu w polskiej armii.
