Piotr Stanisław Szczepanik
Piotr Stanisław Szczepanik (14 lutego 1942 – 20 sierpnia 2020) był polskim piosenkarzem, aktorem i gitarzystą. Urodził się w Lublinie, gdzie rozpoczął swoją artystyczną karierę.
Życiorys
Szczepanik studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a swoją działalność artystyczną rozpoczął w kabarecie „Czart”. Debiutował w 1963 roku na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie, zdobywając popularność dzięki utworom takim jak:
- Żółte kalendarze
- Kochać
- Goniąc kormorany
- Puste koperty
Na przełomie lat 60. i 70. współpracował z Bohdanem Łazuką i Jackiem Fedorowiczem w programie „Popierajmy się”. Później występował solo oraz jako aktor, m.in. w telewizyjnej adaptacji „Chama” Elizy Orzeszkowej.
Wspierał NSZZ „Solidarność” i był współorganizatorem Festiwalu Piosenki Prawdziwej. Po 1990 roku pełnił funkcję szefa Zespołu Współpracy ze Środowiskami Twórczymi w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy. Angażował się także w działania polityczne, wspierając różne partie.
Koncertował zarówno w Polsce, jak i za granicą, m.in. w Australii, Nowej Zelandii i Kanadzie. Zmarł 20 sierpnia 2020 roku i został pochowany na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie.
Odznaczenia
- Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2008)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2020, pośmiertnie)
Dyskografia
Do jego najważniejszych albumów należą:
- Ricercar 64, śpiewa Piotr Szczepanik (1964)
- Piotr Szczepanik: Największe przeboje (1987)
- Piotr Szczepanik: Kochać… (1996)
- Piotr Szczepanik: Goniąc kormorany – The best of (2004)
Filmografia
Szczepanik zagrał w kilku filmach, w tym:
- Cierpkie głogi (1966)
- Cham (1979)
- Kto nigdy nie żył… (2006)
Piotr Szczepanik pozostawił po sobie bogaty dorobek artystyczny, który na zawsze wpisał się w polską kulturę.
