Władysław II Jagiellończyk
Władysław II Jagiellończyk (1456-1516) był królem Czech od 1471 roku oraz królem Węgier i Chorwacji od 1490 roku. Był synem Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki.
Droga do władzy
W 1470 roku, Władysław został wyznaczony na następcę tronu czeskiego przez Jerzego z Podiebradów. Po jego śmierci, w 1471 roku, Władysław został królem Czech, a jego koronacja miała miejsce w 1471 roku. Jako król zobowiązał się do naprawy relacji z papieżem oraz spłaty długów swojego poprzednika.
Walka o tron węgierski
Po śmierci Macieja Korwina w 1490 roku, na Węgrzech miała miejsce podwójna elekcja, w wyniku której Władysław oraz jego brat Jan Olbracht zostali wybrani królami. Władysław ożenił się z Beatrycze, wdową po Korwinie. Konflikt między braćmi zakończył się w 1491 roku, kiedy Władysław pokonał Olbrachta, ale wojna wybuchła ponownie. Po złożeniu przez Władysława obietnicy wsparcia dla Maksymiliana Habsburga, konflikt z Olbrachtami trwał, a ostateczne zwycięstwo Władysława nad Janem miało miejsce w 1492 roku.
Król w rękach magnatów
Władysław, znany z uległości wobec szlachty, musiał stawić czoła rosnącej potędze magnatów. Sejm węgierski wprowadzał liczne ograniczenia władzy królewskiej, co prowadziło do zwiększenia wpływów szlachty na decyzje polityczne. W Czechach sytuacja była podobna, z szlachtą dominującą nad niższymi stanami.
Wojna chłopska na Węgrzech
W 1514 roku wybuchła wojna chłopska, której przyczyną były niezadowolenia wobec szlachty. Po nieudanej krucjacie przeciw Turkom, chłopi zbuntowali się przeciw elitom. Król Władysław próbował stłumić bunt, ale rebelia zakończyła się porażką, a jej przywódcy zostali ukarani.
Polityka Habsburgów
Władysław zacieśnił więzi z Habsburgami, co pozwoliło na dalsze komplikacje w polityce węgierskiej. Mimo że sejm węgierski chciał wykluczyć Habsburgów z sukcesji, Władysław potajemnie zawarł z nimi umowy, co doprowadziło do dalszych napięć.
Władysław II Jagiellończyk, z uwagi na swoją słabość charakteru, zyskał przydomek „Dobzse”, co wskazuje na jego uległość wobec szlachty oraz trudności w zarządzaniu królestwem.
